ပညာဥာဏ္ၾကီးမားတဲ့ ဘုရင္မင္းၿမတ္
၀မ္ ဟာ အက်ဥ္းေထာင္ကုိေမးၿမန္ စုံစမ္းရေအာင္ ၾကြၿမန္းလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ အက်ဥ္းသားေတြ
ရဲ႕ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေတြကုိ စတင္ၾကားနာတယ္။
" ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးမွာ အၿပစ္မရွိပါဘူး" လူသတ္မႈနဲ႔ စြပ္စြဲခံထားရတဲ့
လူတစ္ေယာက္ကေၿပာတယ္။ "တကယ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ရုိးရုိးသားသား ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမကုိ ေၿခာက္လွန္႔ရုံေလာက္
ေၿခာက္တာပါ။ မေတာ္တဆ သူမေသသြားတယ္။"
"ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လာဘ္စားတယ္လုိ႔ စြပ္စြဲေနပါတယ္ ဘုရင္မင္းၿမတ္"
တၿခားတစ္ေယာက္က ေၿပာၿပန္တယ္။ "တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လက္ေဆာင္ယူလုိက္တာပါ"
အက်ဥ္းသားအားလုံးပဲ သူတုိ႔မွာ အၿပစ္မရွိတဲ့အေၾကာင္း ဘုရင္ကုိေလွ်ာက္ၾကတယ္။
သူတုိ႔အထဲက အသက္၂၀ေလာက္ ရွိတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ပဲ " ကၽြန္ေတာ္ဟာ အၿပစ္ရွိတဲ့သူပါ။
ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကုိနဲ႔ ရန္ၿဖစ္ရင္း သူ႔ကုိ ဒဏ္ရာရေအာင္ ၿပဳမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အၿပစ္ဒဏ္က်ခံသင့္ပါတယ္။
ဒီေနရာကုိ ေရာက္လာရတာဟာ ကၽြန္ေတာ္ၿပဳခဲ့တဲ့ မေကာင္းမႈရဲ႕ ေရာင္ၿပန္ရုိက္ခ်က္ပါ။"
ဒီစကားကုိၾကားေတာ့ အမႈထမ္းေတြကုိ ဘုရင္ ၀မ္က ေအာ္ဟစ္ အမိန္႔ေပးလုိက္တယ္။
"ေဟ့ ဒီအၿပစ္ရွိတဲ့ လူကုိ ခ်က္ၿခင္းလႊတ္ပစ္လုိက္စမ္း ဒီမွာရွိေနတဲ့ အၿပစ္မဲ့လူေတြ
သူေၾကာင့္ပ်က္စီးကုန္လိမ့္မယ္။"
ေပၚလုိကုိဟုိး
၏ ဒႆနစာစုမ်ား
သစၥာနီၿမန္မာၿပန္သည္။