ကၽြန္ေတာ္ ၿမဳိ႔သစ္ရပ္ကြက္ေလး တစ္ခုမွာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု တုိင္ေအာင္ ေနထုိင္ခဲ့ဖူးတယ္… လယ္ကြက္ ေတြေပၚကန္သင္းရုိးၿဖဳိ… လမ္းေဖာက္ၿပီးေၿမကြက္ရုိက္တဲ့ ၿမဳိ႕သစ္ေတြဆုိေတာ့… မုိးတြင္းဆုိဗြက္ထၿပီး ေႏြဆုိ ကၽြတ္ကၽြတ္ဆူလုိ႔ေပါ့… ဆင္းရဲသားထုံးစံအတုိင္း… ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႔ နားေအးပါးေအး ေနရတယ္ဆုိၿပီး သေဘာက်ေနပါတယ္.. . သိပ္မၾကာခင္ပါပဲ ကၽြတ္စီကၽြတ္စီနဲ႔ ၿမဳိသစ္ရပ္ကြက္ေလးဆီ.. အေၿခခံလူတန္းစားေတြ အလ်င္အၿမန္ေရာက္ရွိလာပါတယ္… ေလးငါးအိမ္တန္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လမ္းကေလးဟာ သိပ္မၾကာခင္ပါပဲ အိမ္ေၿခသုံးဆယ္ေလာက္ ၿဖစ္သြားပါတယ္ … ေအးစက္ၿငိမ့္ေညာင္းေနတဲ့ ညေနေစာင္းေလးထဲမွာ ကေလးေတြက ဗန္ဒါပင္အရိပ္ေအာက္မွာ ေဆာ့ကစားလုိ႔.. အလုပ္ၿပန္လာသူတခ်ဳိ႕ နဲ႔ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေတြ ၿပဴတစ္ၿပဴတစ္နဲ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတတ္တဲ့ အိမ္ရွင္မေတြနဲ႔ အသက္၀င္ေနတဲ့ လမ္းကေလးကုိ ေငးရင္း ကၽြန္ေတာ့္အေတြးထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ကုိ အမွတ္ရမိေနပါတယ္.။ ထုိသူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ သုံးအိမ္ေက်ာ္မွာ ေနထုိင္သြားဖူးတဲ့ ကုိညဳိေအးပါ..။
ကုိညဳိေအးက ပုပု ၀၀ မည္းမည္းလုံးလုံးနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနတတ္သူ တစ္ဦးပါ… သူကေဖာ္ေရြလြန္းၿပီး.. တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ လူတစ္ဖက္သား စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ၿဖစ္ေအာင္ ေရာေႏွာရင္းႏွီးတတ္လြန္းပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္က စာအုပ္ေတြနဲ႔သာ အခ်ိန္ၿပည့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေနတတ္သူမုိ႔ လူမႈေရး ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး ညံ့ဖ်င္းပါတယ္… ကုိညဳိေအးလုိ လူမ်ဳိးကုိလည္း စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေပးတတ္သူမုိ႔ ၿမင္ၿပင္းကပ္တတ္ပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလမ္းထဲ ေၿပာင္းမလာခင္ ကုိညဳိေအးတုိ႔က ၾကဳိတင္ေရာက္ႏွင့္ခဲ့သူပါ .. သူက ဇနီးနဲ႔ သမီးတစ္ဦး ရွိၿပီး အလုပ္သြားခ်ိန္မဟုတ္ရင္ေတာ့ သူ႔အိမ္ေရွ႕ေရကၿပင္.. ဒါမွမဟုတ္လမ္းေပၚမွာ အၿမဲတေစေတြ႔ရတတ္သူပါ လမ္းထဲ ၀င္လာတဲ့ ဘယ္သူမဆုိ သူမႏႈတ္ဆက္လုိက္တဲ့သူ မရွိရေအာင္ သူက အကုန္လုံးနဲ႔ ရင္းႏွီးေနတတ္ပါတယ္…။
ဒီလုိနဲ႔ အပူခ်ိန္ အဆမတန္ၿမင့္မားတဲ့ ေႏြတစ္ရက္မွာ ဖုန္တေထာင္းေထာင္း ညေနေစာင္းထဲ ကၽြန္ေတာ့္ဆီေပါက္ခ်လာတယ္ … `စာေရးဆရာကၽြန္ေတာ္လမ္းေဘး တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ ဗန္ဒါပင္ေတြ စုိက္ခ်င္လုိ႔… အဲဒါ စာေရးဆရာ အိမ္ေရွ႕မွာလည္း တစ္ပင္စုိက္မယ္ေနာ္´ … ကၽြန္ေတာ္ကုိ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ၿဖစ္ေစတတ္တဲ့ သူစကားေတြထဲမွာ အခု စိတ္ကူးေလးကုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေလး တစ္စားၿဖစ္ရပါတယ္… `ဟာ စုိက္ေပါ့ဗ်ာ ကုိညဳိေအးရ သစ္ပင္စုိက္တာပဲ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေပါ့… ကၽြန္ေတာ္က ေတာ့ သစ္ပင္စုိက္တဲ့ အတတ္နဲ႔ နည္းနည္းေ၀းတယ္ဗ်ာ.. အဲဒါေၾကာင့္ ၿခံထဲမွာေတာင္ ဘာပင္ စုိက္ရမွန္းမသိတာနဲ႔ အုန္းသီးသုံးလုံး ၿခံေထာင့္ပစ္ထားတာ ေပါက္ခ်င္တဲ့အသီးေပါက္ဆုိၿပီး…။ အုိေက…။ အဲဒါဆုိ ကၽြန္ေတာ္ ရုံးေရွ႕က ဗန္ဒါသီးေတြ ေကာက္ၿပီး အိမ္မွာပ်ဳိးၿပီးစုိက္မယ္…။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ပါပဲ… မုိးဦးေပါက္က်ေတာ့ ကုိညဳိေအး ရုံအားတဲ့ရက္မွာ ခေမာက္ၾကီးေဆာင္းၿပီး.. အက်ီဗလာ ပုဆုိးတုိတုိ ၀တ္ၿပီး သူ႔ဗန္ဒါပ်ဳိးပင္ေတြကုိ စုိက္ေနေတာ့တာပါပဲ…။ တစ္မုိးကုန္ေတာ့ ဗန္ဒါပင္ေလးေတြ ေၿမၾကီးအထက္ ေတာ္ေတာ္ေလး တက္လာပါတယ္..အပင္က အရြက္ေလးေတြထြက္လာတယ္ ရုိးတံသြယ္သြယ္ အကုိင္းအခက္ေလးနဲ႔ မ်က္စိပသာဒရမလား ၾကည့္ေနရင္း တစ္ဖက္လမ္းက ဆိတ္အုပ္က အားရပါးရတြယ္ေတာ့တာပါပဲ… ၿမဳိ႕သစ္မွာ မုိးအသစ္ေတြ မရြာခင္ ဆိတ္အုပ္ရဲ႕ ဒဏ္ကုိ ဗန္ဒါပင္ေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ခံလုိက္ရတယ္… အဲဒီအခ်ိန္ကုိညဳိေအးမွာ အလုပ္တစ္ခု ပုိလာပါတယ္ဆိတ္ေမာင္းရတဲ့ အလုပ္ပါ… ဖုန္တေထာင္းေထာင္းၾကားမွာ ေၿပးလႊားေဆာ့ကစားတဲ့ ကေလးေတြ ေၾကာင့္လည္း ကုိညဳိေအး ဗန္ဒါပင္ေလးေတြ သက္ဆုိးမရွည္ရွာပါဘူး… ဒီၾကားထဲကမွအပင္ေတြကို မထိခုိက္ေအာင္ သူခမ်ာ ၿခင္းၾကားၾကီးေတြကုိ အုပ္ၾကဳိးနဲ႔တုပ္ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနခဲ့ပါေသးတယ္… ကၽြန္ေတာ္ကလည္း စိတ္ေကာင္းတစ္၀က္ရွိသူ ၿဖစ္လုိ႔ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ေရွ႕ ဗန္ဒါပင္ေလးေတြကုိ စိတ္လုိလက္ရ ေရမွန္မွန္ထြက္ေလာင္းတတ္ေပမယ့္… မလွမ္းမကမ္း ေၿခရင္းႏွစ္အိမ္က ဗန္ဒါပင္ေတြကုိ ဒီအတုိင္းၾကည့္ေနတတ္ပါတယ္… ေၿခရင္းအိမ္က မိန္းမေတြက စပ္စုလြန္းတာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မၿဖစ္… သူတုိ႔ စာေရးဆရာဆုိ လုံးခ်င္း၀တၳဳ ဘယ္ႏွအုပ္ထြက္ဖူးလည္း အရင္ေမးတတ္တာ … ဟာသတုိ႔ ဂမီၻရတုိ႔ေရးေပါ့ဆရာ အဲဒါဆုိ နာမည္ၾကီးမယ္ အဲဒီလုိ စကားေတြေၿပာတတ္သူေတြ… ဆရာလုပ္ခ်င္လုိ႔ စာေရးေနတာ ကိုယ္ၿပန္ဆရာလာလုပ္ေတာ့ ကၽြဲၿမီးကုိတုိေရာ… ကုိညဳိေအးကေတာ့ သေဘာထားၾကီးရွာပါတယ္ သူခမ်ာတစ္လမ္းလုံး သူစုိက္ပ်ဳိးထားသမွ် ရုံးကၿပန္လာတာနဲ႔ ၀တၱရားမၿပတ္ ေရေလာင္းရွာပါတယ္…။
ဒီလုိနဲ႔ ႏွစ္ေတြၾကာလာတယ္… ကုိညဳိေအး ဘ၀ကေတာ့ သိပ္မသာယာရွာပါဘူး… သူပထမ အိမ္ေထာင္နဲ႔ ကြဲၿပီး ေနာက္ထပ္မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ ထပ္က်သြားတယ္ .. သူ႔ မိန္းမၾကီးလည္း ကုိညဳိေအး ထားခဲ့တဲ့ အိမ္ကုိေရာင္းၿပီး တၿခားအရပ္ေၿပာင္းသြားတယ္ လမ္းထဲမွာေတာ့ ကုိညဳိေအး စုိက္ခဲ့တဲ့ ဗန္ဒါ ငါးပင္ပဲ မားမားစြင့္စြင့္ က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္… တစ္ေႏြၿပီး တစ္ေႏြ… တစ္မုိးၿပီးတစ္မုိး ကၽြန္ေတာ္လည္း ဗန္ဒါပင္ေတြ ေအာက္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ဆယ္စုႏွစ္တခုစာ ကုန္သြားခဲ့တယ္.. တခ်ဳိ႕ ဗန္ဒါပင္ေတြေအာက္မွာ ေရအုိစင္ေလးေတြတည္လုိ႔ တခ်ဳိ႕ ဗန္ဒါပင္ေအာက္မွာ ခုံတန္းလ်ားေလးေတြ ထုိးလုိ႔… ေန႔လည္ေန႔ခင္း ၿမဳိ႕သစ္ရပ္ကြက္ေတြထဲ လည္ေရာင္းတဲ့ ေခါင္းရြက္ၿဗက္ထုိး ေစ်းသည္ေတြ တစ္ေထာက္နားလုိ႔ အေမာေၿဖ ေရေသာက္လုိ႔ ဗန္ဒါရိပ္ေအာက္မွာ ကေလးေတြ ေက်ာင္းလႊတ္ခ်ိန္မွာ အားပါးတရေဆာ့လုိ႔.. ကၽြန္ေတာ္ မ်က္၀ါး၀ါးထင္ထင္ ၿမင္ေနရတဲ့ သစ္ပင္ေတြရဲ႕ အက်ဳိးေက်းဇူးကုိ ေတြးေတာမိရင္း ေပါေတာေတာ ပုတုတု ကုိညဳိေအးတစ္ေယာက္.. သူစုိက္ခဲ့တဲ့ ဗန္ဒါပင္ေတြလုိ သူ႔ဘ၀ေအးခ်မ္းသာယာပါေစ ဆႏၵၿပဳမိရင္း…။
မုိးလႈိင္ည