ကၽြန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြကုိေၿပာမိတယ္။
"ဒီစကားပုံက ထူးၿခားတယ္။ ေမ်ာက္ေတြဟာ သူတုိ႔လက္ေတြကုိ အုိးထဲမွာ
မထားဘူးဆုိတာေလ။ "
"ဟုတ္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဆုိင္တဲ့ ယုတၳိေဗဒ တစ္ခုရွိတယ္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွာေပါ့။
မုဆုိးေတြဟာ အုန္းသီးကုိ အေပါက္ ေသးေသးတစ္ခု ေဖါက္ၿပီး အထဲမွာ ငွက္ေပ်ာ္သီးတစ္လုံးကို
ထည့္လုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအုန္းသီးကုိ ေၿမၾကီးေပၚမွာ ၿမဳပ္ထားလုိက္တယ္။ အဲဒီအုန္းသီးကုိေတြ႔တဲ့
ေမ်ာက္က အထဲက ငွက္ေပ်ာသီးကုိ လုိခ်င္တာနဲ႔ သူ႔လက္ကုိ အေပါက္ထဲ ထည့္လုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္
သူဟာ သူ႔လက္ကုိ အေပါက္က ၿပန္မထုတ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။
ဘာၿဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ငွက္ေပ်ာသီး ကုိ ဆုပ္ထားတဲ့ သူ႔ရဲ႕လက္က အေပါက္ထက္ၾကီးေနတာကုိး။
ေမ်ာက္ဟာ ငွက္ေပ်ာသီးကုိလဲ လက္မလႊတ္ႏုိင္ဘူး ၿဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ ထြက္မေၿပးႏုိင္တဲ့
သူ႔ကုိ မုဆုိးက အလြယ္တကူ ဖမ္းလုိက္ႏုိင္တာေပါ့။"
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ဘ၀ေတြထဲမွာလည္း
အလားတူအၿဖစ္မ်ဳိးၾကဳံရတတ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လုိခ်င္တဲ့အရာေတြဟာ ေသေသခ်ာခ်ာ
ေတြးၾကည့္ရင္ ေသးေသးဖြဲဖြဲနဲ႔ အသုံးသိပ္မ၀င္တာေတြ ၿဖစ္ေနတတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ အဲဒီအရာေတြရဲ႕
အက်ဥ္းသားေတြၿဖစ္ၿပီး ဘ၀ဇာတ္သိမ္းၾကရတယ္။
ေပၚလုိကုိဟုိး
၏ ဒႆနစာစုမ်ား
သစၥာနီၿမန္မာၿပန္သည္။