ဘြဲ႔လက္မွတ္ေတြ၊ ေထာက္ခံစာေတြ၊ ကၽြမ္းက်င္မႈေတြတစ္ပုံၾကီးပဲ။ ကုမဏီေတြ သြားေလွ်ာက္ေတာ့ သူေဌးက ဖတ္ၾကည့္ၿပီး၊ နားမလည္တဲ့ပုံစံနဲ႔ အဲဒီေလာက္တတ္
တဲ့လူ မလုိဘူးဆုိၿပီး ၿငင္းလႊတ္တယ္။ အလုပ္ေခၚေၾကာ္ၿငာေတြမွာ အဆင့္ၿမင့္ရာထူးကုိ
တုိက္ရုိက္ေခၚတာမရွိဘူး။ သူမ်ားထက္ေခါင္းတစ္လုံးပုိၿမင့္တာ၊ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာေတာ့
ခါးကုိင္းေပးရတဲ့အၿဖစ္။ ပစ္တုိင္းေထာင္ၿဖစ္ေအာင္လုပ္ေတာ့ ကံၾကမၼာက ခဏခဏပစ္ခ်တယ္ေလ။ ကုိယ္ကလည္း ေပေနရတာေပါ့။ ယဥ္ေက်းမႈနံရံဆုိတာ
ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း တြန္းကန္ေနလုိ႔ရတာမွ မဟုတ္တာ။ အရင္းမစုိက္ႏုိင္လုိ႔
ေလွထုိးလုိက္ခဲ့တာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း တစ္ေလာကလုံးကုိ
စိန္ေခၚခ်င္ေနမိေလာက္ေအာင္ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္မိတယ္။ မန္ေနဂ်ာကေတာ့ လာလာေၿပာေနတာပဲ။ အလုပ္ကုိေလးစား ပါတဲ့ ။ အလုပ္ကေကာ လူကုိ ၿပန္ေလးစားမွာလား။
ခြင့္ဘယ္ႏွစ္ရက္ယူရင္ ဘယ္ေလာက္ၿဖတ္မယ္။ အလုပ္ခ်ိန္ နာရီမၿပည့္ရင္ ဘယ္လုိအေရးယူမယ္။ လုပ္ငန္းသုံးကိရိယာေတြ ပ်က္စီးရင္ ဘယ္ေလာက္ေပးေလ်ာ္ရမယ္။
ႏုိ႔စ္တစ္ဘုတ္ဆုိတာ ၀န္ထမ္းေတြကုိ ၿခိမ္းေၿခာက္စာ ကပ္တဲ့ေနရာ။ အလုပ္ၾကဳိးစားရင္ ဘယ္လုိခံစားရမလဲလုိ႔ ေမးရင္ သူေဌးေတြ၊ မန္ေနဂ်ာေတြက ဆြံ႕အနားမၾကား ၿဖစ္သြားေရာ။
ငကန္းေသရင္ ငေစြေပၚတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြပဲ ပုိမုိမ်ားလာတာလား၊ လူေတြကပဲ ငကန္းနဲ႔ငေစြပဲ ၿဖစ္ခ်င္ေနသလားမသိဘူး။ ေလာကၾကီးတစ္ခုလုံး ေဇာက္ထုိးမုိးေမ်ာ္ ၿဖစ္ေနတာၾကာၿပီ ဆုိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕စကားကုိ အခုမွ သေဘာေပါက္မိတယ္။
ပုိက္ဆံမ၀င္ရင္ လူေလလူလြင့္ လုိ႔ယူဆတတ္တဲ့ အသုိင္းအ၀ုိင္းၾကားမွာေတာ့ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔
ပညာကုိတန္ဖုိးထားတဲ့ လူက အရူးလုိပဲ။
လြယ္အိတ္ထဲမွာ စာအုပ္ေတြထည့္ၿပီးေလွ်ာက္သြားေနလုိ႔ကေတာ့ ဘယ္မွာ အလုပ္ရမွာလဲ။
အလုပ္ရဖုိ႔ လမ္းေၾကာင္းလုိတယ္။ လမ္းမသိရင္ေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေမးရမွာပဲ။
ခက္တာက လမ္းေပၚမွာ ကုိယ့္လုိလူေတြက အမ်ားၾကီး။ တစ္ေန႔ကုိ ထမင္းသုံးနပ္နဲ႔ ၀မ္းအၿပင္
အိတ္မွမပါတာ။ ၿပကၡဒိန္ေပၚက အခ်ိန္ေတြကုိ တစ္ရက္ခ်င္းဆြဲယူေပါ့။ အသက္ရွင္ေနရင္ ၿပီးတာပဲ။
လူဆုိတာ အလုပ္ လုပ္ရတယ္တဲ့။ အလုပ္ဆုိတာကလည္း လူကပဲလုပ္တာပါ။ လူနဲ႔အလုပ္ အၿပန္
အလွန္ေလးစားမႈေတာ့ လုိတာေပါ့။ သူမ်ားခုိင္းမွ အလုပ္လုပ္တတ္ရင္ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ
မခုိင္းတတ္ေတာ့ဘူး။
ကုိယ့္ကုိကုိယ္မွ မခုိင္းတတ္ရင္ သူမ်ားကုိလည္း ၿပန္မခိုင္းတတ္ဘူး။ ကုိယ့္ကုိကုိယ္မွမခုိင္းတတ္ရင္ေတာ့ သူမ်ားလက္ေ၀ခံဘ၀မွာသက္တမ္း ရွည္သြားမွာပဲ။
ေလာကၾကီးဆုိတာက ရုံၿပည့္ၿပီလုိ႔ ဆုိင္းဘုတ္တင္ထားတာမွ မဟုတ္တာ။ ၀င္လာတဲ့လူ
၀င္လာမယ္၊ ထြက္တဲ့လူက ထြက္သြားမယ္။ ေတာင္ေငးေၿမာက္ေငးဆုိရင္ အေတြးေတြက
ေတာင္ေရာက္ေၿမာက္ေရာက္နဲ႔ လူက ဘယ္မွမေရာက္ေတာ့ဘူး။
အလုပ္ကုိေလးစားပါ၊ လူကုိေလးစားပါ။
လူေကာ အလုပ္ပါ ေလးစားပါ။
ေအာင္ပုိင္စုိး